اون پست قبلی ها رو دلیت کردم و دوباره از تابستون. نوشته شده در ساعت توسط. این وب تمام خاطرات م ن.

قاصدک نیستم اما پیامی دارم. بزرگترین پاتوق دخترا وپسرای باحال ایرانی. مي توان اين شعر را هرروز خواند. مي توان برآسمانها تكيه زد. مي توان روي زمين تنها نبود. توي گوش سنگ هاهم ميتوان. شعر خوب دوستي را سرود. مي توان خوابيد روي سبزه ها. ميتوان لبخند بر خورشيد زد. حرفهاي ماه زيبا را شنيد.

گاهی اوقات فکر میکنی هیچ راهی نمانده اما ناگهان خدا ارام راهی را ب رویت باز میکند ک فکر میکردی برای تو بسته است. امروز برای رشته مورد علاقم رفتم مصاحبه. جالب است شکایت هاو گله ها با صدای بلند تشکر ها ب اهستگی. معذرت بخاطر غیبت طولانی مدتم از همه دوستانی ک این مدت نبودم وبودن. و نظراتشون بی جواب موند تشکر میکنم و دستشونو میبوسم. گاهی این رفقای مجازی ب ادمای ولقعی می ارزند. ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺷﻮﯾﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ.